Autoetnograf w akcji

Staram się teraz pisać, by przetrawić swój ból po utracie.

  Media donoszą: u pewnej osoby urywają się telefony. Trwają rozmowy, które przenoszą się na zmiany punktacji czasopism. Pozornie obiektywne kryteria hierarchizacji czasopism odchodzą w zapomnienie. Scopus czy Web of Science nie znają numeru telefonu do tego, kto decyzje podejmuje. I jak przystało na suwerena - swoją wolę czyni prawem. Akt władzy, czyniony w świetle, bez poczucia wstydu, sprawił, że mówienie o punktach wydaje się dzisiaj pozbawione sensu. Obrońcy hierarchii opartej na obiektywnych wskaźnikach piszą listy protestacyjne. Suweren nie rozumie o co chodzi - nie musi. Kto mu zabroni.

  Władza próbuję zastraszać protestujących: nasyłają bojówki nacjonalistyczne, straszą więzieniem, zwalnianiem z pracy. Minister Edukacji i Nauki jest jednym z tych, co przyłączają się do prób uciszania obywatelek i obywateli. Minister zapomniał, że uczelnie mają autonomię. Zapomniał, że w demokracji ludzie mają prawo protestować, krytykować władzę i myśleć po swojemu. Jego liczne wypowiedzi sugerują, że nie nadaje się do roli jaką mu wyznaczono.   Autorzy petycji o odwołanie dr hab. Czarnka piszą: „ Minister Czarnek swoją postawą oraz wypowiedziami jeszcze sprzed nominacji na ministra wzbudzał liczne kontrowersje natury etycznej. Jednak w ostatnim czasie, już po nominacji, dopuścił się wypowiedzi, które nie tylko naruszają podstawową wolność myśli i postaw, winną cechować środowiska akademickie, ale również noszą wszelkie znamiona instytucjonalnego szantażu, skierowanego przeciw polskim uczelniom. ”   Petycja można podpisać tutaj .

  Dla mnie to drugi dzień na ulicy. Przed wyjściem piszemy na kartonach oraz na biało-czerwonej fladze malujemy piorun - to nowa Polska, która rodzi się z siły kobiet. A ja pierwszy raz maszeruję pod tymi kolorami. Widzę, że są też te, pod którymi zwykle chodziłem. Powiewają flagi czarne, czarno-czerwone, tęczowe, niebieskie i biało-czerwone. Ludzi jest więcej niż wczoraj. Wylewają się z placu na pobliskie chodniki. Nie tysiąc, nie dwa, nie pięć. Nie widzę początku ani końca – ostatnio ludzie bardzo polubili spacery. Zwłaszcza dziewczyny. Wyszło też sporo znajomych. Tych, co nie widziałem od dawna, starzy znajomi z czasu aktywizmu, byłe studentki, współpracownicy. Robi się rodzinnie, gdy stoimy w kilka osób snując polityczne rozważania. Później, w marszu trochę się gubimy, pochłonięci proszeniem, aby władza szybko się oddaliła i dała wszystkim spokój. Jest spokojnie, radośnie, ale też bojowo - rząd dostaje jasny przekaz, chociaż chyba ma trudności z rozumieniem. Wła

  Dzisiaj poszedłem na protest. Czułem, że w obliczu szaleństwa władzy, jest to mój obowiązek. Szedłem trochę bez przekonania – wiadomo, że PiS nie jest partią demokratyczną i nie wsłuchuje się w głosy inne, niż te które słyszą w swoich głowach i ust zdemoralizowanego kleru. Poszedłem wiec bez większych emocji, trochę znudzony.   I trochę spóźniony. Włączyłem się do marszu w trakcie. Masa ludzi. Kilka tysięcy, chociaż w radio powiedzą potem, że tysiąc. Wiadomo, różnie się liczy, zależy od stacji i interesów partii.  

Pojawiał się pierwszy numer czasopisma w pełni poświęconego autoetnografii. Jest to odpowiedź na wzrastającą wciąż popularność tej metody, jak i wyraz wiary redaktorów naczelnych w moc tego podejścia do badań. Redaktorzy zainteresowani są tekstami opartymi o autoetnografię. Nie ma ograniczeń jeżeli chodzi o tematykę czy dyscyplinę. Otwarte jest na wielość podejść autoetnograficznych. Szczegóły zobacz tutaj: Expanding Our AutoethnographicFuture Czasopismo jest w wolnym dostępie. Na razie jedynie w języku angielskim. Numer można przeczytać tutaj: JoAE 1.1. 

Ostatnio niewiele pisze na blogach. Zmagam się z pewnymi projektami. Może za jakiś czas zaowocują. Może zgniją. Wpis autopromocyjny dzisiaj. I w przyszłości najbliższej tylko takie. Pęcznienie ego. W końcu akademia, kultura taka a nie inna. Długo czekaliśmy, aż się doczekaliśmy. Nowy numer czasopisma Kultura-Społeczeństwo-Edukacja poświęcony dydaktyce. Jest tam mój manifest dydaktyczny. Tekst mam nadzieje w miarę strawny. Napisałem go z dwa lata temu, jak nie dawniej. Główną ideę podtrzymuje. W późniejszych pracach staram się rozwijać konsekwencje takiego stanowiska. To jeden z tych skrytych projektów, które nie wiadomo, gdzie zaprowadzą. Całość do poczytania tutaj . 

Pojawił się drugi numer nowego czasopisma naukowego Filozoficzne Problemy Edukacji (FPE). Teksty dostępne są w wolnym dostępie tutaj . Spis tre ś ci Bogusław Bieszczad , Nowa humanistyka i język współczesnej pedagogiki. Interdyscyplinarne przesłania Ireneusz Ziemiński , Obraz wychowania w powieści Jamesa Joyce’a Portret artysty z czasów młodości. Część pierwsza: religijne podstawy wychowania Ireneusz Ziemiński , Obraz wychowania w powieści Jamesa Joyce’a Portret artysty z czasów młodości . Część druga: cele, metody i rezultaty wychowania Katarzyna Wrońska , Education and freedom. An essay on Józef Tischner’s pedagogical thought Marek Więcław , O tym, co z relatywizmu nie wynika. Perspektywa współczesnej socjologii wiedzy naukowej Olha Honcharenko , Historical concept of philosophy of education Oskar Szwabowski , We władzy słów i spojrzenia. Bartleby, impotencja władzy i nawiedzony uniwersytet ...........................................................